XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Gero bada hor misteriorik batere gabeko beste misterio bat: La historia serma larga de contar. En todo caso, los que en el siglo XVI y en el XVII dieron mas muestras de agresividad conceptual no fueron los que tenman conciencia de la cortedad de su expresisn y de la cortedad de su tierra, sino los que creman que la suya era mucho mejor de lo que, en realidad, era. ?Por qué se habla, entonces, de continuo, de la soberbia vasca y no se dice nada del etnocentrismo o solipsismo de otros pueblos peninsulares, expresado en mil formas? He aqum un misterio que algzn dma habra que estudiar (Caro Baroja).

Gaiotan aritzeko, egia esan, ni ez naiz euskaldun bat eta irakurzale bat besterik, ez naiz espezialista.

Ez naiz bereziki saiatu ere testu politen bila: pixka bat apriori samar, aski dut neuretzat Europako Ernazentismoaren ezagutza arruntarekin, hemen zer gertatu behar izan duen, igarri ahal izateko.

Historilariek puntuok ikertzea, biziki izango litzateke interesgarria.

Nik, ordea, ez denborarik daukat denborapasa horietarako (zeinek zein hobeto insultatzen duen, adibide antologiko bila dibertitzeko), ez gogorik ere, eta ezta beharrik ere, nik uste, lan honetarako.

Guk ulertu nahi duguna, euskal historia da.

Euskal pentsamendua historian.

Herri guztiek dituzte beren lerdokeriak; eta nik badakit, lerdokeria espainolak, halakoxe jendeari dagokion handitasun guztikoak direla.

Baina niri interesatu, geure lerdokeriak ulertzeko interesatzen zaizkit gehienez ere.

Bestela, berdin-berdin aspergarriak iruditzen zaizkit harrokeria eta handikeria espainolak, frantsesak, ingelesak zein euskaldunak.

Pasa gaitezen, ba, euskaldunak beren lerdokerietan ikustera eta ulertzera.